سریلانکا

طبق قانون اساسی سریلانکا دولت در واقع تلفیقی از سیستم ریاست جمهوری و پارلمانی است و رییس جمهوری به عنوان مقام اول کشور محسوب می‌شود. وی ضمن آنکه فرماندهی ارشد نیرو های مسلح را بر عهده دارد، رییس دولت نیز محسوب می‌ شود. انتخاب رییس جمهوری با آرای مردم و برای یک دوره شش ساله است. رییس جمهوری همچنین مسئولیت انتصاب ریاست کابینه وزیران را که متشکل از اعضای پارلمان است، بر عهده دارد. نخست وزیر معاون رییس جمهوری محسوب می‌ شود و رهبری حزب حاکم را در مجلس در اختیار دارد.

مجلس سریلانکا ‪۲۲۵نماینده دارد و دوره نمایندگی شش سال است. رییس جمهوری از قدرت عزل و نصب نمایندگان مجلس پارلمان برخوردار است و این توان را دارد که حداقل یک سال پس از تشکیل مجلس آن را منحل کند. "ماهیندرا راجپاکسه" رییس جمهوری کنونی سریلانکا در ‪ ۲۱نوامبر سال ‪۲۰۰۵ میلادی در انتخابات ریاست جمهوری به پیروزی دست یافت .. "راتناسیری میکرمانایاکه" نیز هم اکنون مقام نخست وزیری سریلانکا را بر عهده دارد. "اصل بیطرفی" همواره در سیاست خارجی سریلانکا مورد توجه قرار گرفته است و هم اکنون اصل عدم تعهد پایه اصلی سیاست خارجی این کشور را تشکیل می‌ دهد. عدم دخالت در امور داخلی کشورها، عدم تجاوز و توسل به زور، احترام به حق حاکمیت و تمامیت ارضی و همزیستی مسالمت آمیز از اصول سیاست خارجی سریلانکا محسوب می‌ شود.

این کشور در سال 1995 میلادی به عضویت سازمان ملل متحد در آمد سریلانکا همچنین درسازمان‌ هایی نظیر جنبش عدم ، سازمان آموزشی ،اتحادیه همکاری‌ های منطقه‌ای جنوب آسیا،سازمان بین‌المللی انرژی اتمی ، سازمان بهداشت علمی و فرهنگی سازمان ملل، سازمان گردشگری جهانی.

جمهوری دموکراتیک سوسیالیستی سریلانکا جزیره‌ای است واقع در جنوب آسیا، اقیانوس هند و جنوب کشور هند و از بسیاری جهات فرزند خلف هندوستان و ماکت کوچک تری از همسایه ی پر جمعیت و وسیع شمالی است. پایتخت سیاسی آن سری جایاواردنپورا کوته و پایتخت تجاری‌اش شهر کلمبو است. پیش از سال ۱۹۷۲ به این کشور سیلان می‌گفتند. پایتخت این کشور شهر کلمبو با ۶۴۲ هزار نفر جمعیت می‌باشد. مساحت سریلانکا 610 65 کیلومتر مربع و جمعیت آن 19066800 نفر است.

با وجود افزایش جمعیت سریلانکا در طی سال های پس از استقلال، توسعه ی سیستم حمل و نقل در این کشور با آن هماهنگی نداشته و عمده مردم کشور توسط اتوبوس به مناطق مختلف جا به جا می‌شوند. همچنین در قریب به اتفاق شهرهای آن اکثراً سه چرخه به عنوان تاکسی مورد استفاده قرار می‌گیرد. اولین بزرگراه این کشور به طول تقریبی ۱۰۰ کیلومتر، که کلمبو را به سواحل توریستی و دیدنی گاله در جنوب متصل می‌کند در سال ۲۰۱۱ به بهره برداری رسید.

دین ۷۶ ٪ مردم سریلانکا، بودایی، ۸ ٪ مسلمان، ۸ ٪ هندو و ۶ ٪ مسیحی هستند.

یکی از معروف ترین فستیوال هایی که به صورت سالیانه در سریلانکا برگزار می گردد اسالا پراهرا است که هر سال به مدت 10 روز و در ماه های جولای و آگوست برگزار می گردد.

مسیری که در سریلانکا می توان طی کرد همانند مثلث طلایی در هند است در اینجا رأس های این مثلث را سه شهر کلمبو، کندی (با فتحه روی ک) و منطقه آهونگالا (شهر بنتوتا) تشکیل می­ دهند.

در عین حال سریلانکا زیست گاه فیل آسیایی است و به دلیل تقدس این موجود در نزد بودایی ها در برخی معابد این حیوانات زیبا را نگه داری می کنند. ولی بهترین مکان برای دیدن فیل ها بین راه کلمبو به کندی و در نزدیکی شهر گاله، مرکز نگهداری از فیل های بدون سرپرست است که به نام پینا والا الفنت اورفانج به معنای یتم خانه ی فیل های پینا والا معروف است، ظهر موقع غذا دادن به فیل ها است و قبل از آن در رودخانه ای در همان نزدیکی مشغول به آب تنی هستند. دیدن آن ها در حال آب تنی بسیار جالب است، زمانی که فیل ها را برای غذا دادن می برند می توان از نزدیک فیل آسیایی را دید در عین حال می توان با شیشه به بچه فیل ها شیر داد که برای این منظور باید هزینه پرداخت.

زبان سین هالی در سریلانکا زبان رایج و رسمی است اما مردم این کشور به زبان‌ های تامیلی و انگلیسی نیز صحبت می‌کنند. زبان تامیلی که تامیل‌ ها و مسلمانان به آن تکلم می ‌کنند از زبان‌ های کهن جهان است. بالغ بر۸۰میلیون نفر از تامیل‌ ها در هند، سنگاپور، برمه، اندونزی، ویتنام و برخی کشورهای شرق آسیا به آن تکلم می ‌کنند. زبان انگلیسی نیز با توجه به حضور انگلیسی‌ ها در گذشته این کشور به عنوان زبان ارتباطی به رسمیت شناخته شده و کاربرد نسبتاً مهمی در سریلانکا دارد.

سریلانکا منبع ادویه است و بسیاری از ادویه های معروف مثل دارچین، زنجبیل و وانیل در این کشور تولید می شود. اگر قصد خرید دارید می توانید دارچین و ادویه ی کاری از این کشور به عنوان سوغاتی ببرید.

از محصولات کشاورزی این کشور نارگیل را می توان نام برد که در همه جا به وفور دیده می شود، اما در بدو ورود متوجه میوه­ایی شبیه به نارگیل می شوید که شاید فکر کنید انبه است، اشتباه نکنید این همان نارگیل است، اما نارگیلی به رنگ زرد طلایی که آن را به نام انگلیسی کینگ کوکنات به معنای نارگیل سلطنتی (پادشاه) می شناسند این نوع نارگیل را در جاهای مختلف سریلانکا می توانید ببینید و اگر خواستید که دهانی تازه کنید و آب میوه بخورید با قیمتی ارزان سر این نارگیل ها را می برند و یک نی در داخل آن قرار می دهند، آب موجود در داخل آن آماده نوشیدن است...نوش جان کنید!

انواع و اقسام میوه های دیگر استوایی هم در این کشور یافت می شود، مشهورترین آن ها دوریان، میوه ی معروف استوایی است که به نسبت نایاب تر است، پاپایا را نیز می توانید از مغازه ها خریداری کنید.

از صنایع دستی معروف و جالب در سریلانکا که با قیمت مناسب می توان تهیه کرد کارهای دستی چوبی است. انواع و اقسام مجسمه ها مخصوصاً مجسمه ی فیل و ماسک های چوبی که در این کشور کاربرد آیینی و خرافی دارد سوغاتی های مناسبی هستند.

از دیگر مناطقی که در سریلانکا ارزش بازدید دارد کوه آدم یا آدمز پیک (قله آدم) است. البته اهمیت این کوه نه به دلیل ارتفاع آن (بلندترین قله سریلانکا کوه پدرو با ارتفاع 2524 متر است) بلکه به دلایل دینی و اعتقادی آن است. در قله ی این کوه جای پایی وجود دارد که برای پیروان هر یک از ادیان این کشور معنای خود را دارد. مسلمانان این جای پا را جای پای حضرت آدم در هنگام انتقال از بهشت به زمین می دانند که از اسم آن هم پیداست. مسیحیان آن را جای پای سنت توماس و بودائی ها آن را جای پای بودا می دانند، هندو ها هم از قافله عقب نمانده اند و می گویند جای پا متعلق به شیوا است.

سیستم اقتصادی سریلانکا مبنی بر اقتصاد آزاد برنامه‌ ریزی شده و سیاست ترغیب و توسعه صادرات یکی از هدف‌ های عمده سیاست اقتصادی این کشور است. چای، منسوجات، پوشاک، کائوچو، نارگیل، سنگ‌ های قیمتی، ادویه‌جات و قهوه منابع اصلی صادرات سریلانکا هستند. بازار های عمده این کشور انگلیس، آمریکا، آلمان، بلژیک، ژاپن، هلند، فرانسه و کشور های آسیای میانه هستند. عمده ‌ترین اقلام وارداتی این کشور شامل کالاهای مصرفی (غذا، نوشیدنی، برنج، آرد،شکر) کالا های واسطه‌ای (نفت، کود ومواد شیمیایی) و کالا های سرمایه‌گذاری (تجهیزات حمل ونقل، ماشین آلات و مواد ساختمانی) کاغذ، تجهیزات پزشکی، دارویی و لوازم برقی است. ژاپن، هند، هنگ کنگ، کره‌جنوبی، تایوان و آمریکا منابع عمده وارداتی سریلانکا محسوب می‌شوند.

سیاست یکی از اجزای تشکیل ‌دهنده زندگی مردم سریلانکا است و از این امر به عنوان یکی از خصوصیات ملی آنان نام برده می‌شود. علاقه ‌مندی مردم سریلانکا به سیاست سبب بوجود آمدن احزاب و گروه های مختلف سیاسی در این کشور شده است. در سریلانکا دو حزب اصلی "متحد ملی" و "اتحاد ملی" و چند حزب مهم دیگر از حزب آزادی سوسیالیستی سریلانکا (اس.ای.اف.اس.پی)، حزب دمکراتیک سریلانکا (ای.پی.پی)، جبهه خلق آزادی بخش(جی.وی.پی)، حزب سوسیالیست(ال.اس.اس.پی)، حزب کمونیست(سی.پی)، حزب فدرال (اف.پی)، جبهه متحد خلق(ام.اف.پی)، کنگره تامیل(تی.سی) به فعالیت سیاسی مشغول هستند.

گوناگونی آب وهوایی در سریلانکا این کشور را به"جزیره‌ای برای تمام فصول" تبدیل کرده است. نزدیکی سریلانکا به خط استوا سبب شده است که فصول مختلف به معنی واقعی در این کشور مشاهده‌ نشود و درجه حرارت در تمام مدت سال در این کشور تقریبا بین ۲۸تا ‪۳۲درجه سانتیگراد باشد. نواحی جنوب و جنوب غربی سریلانکا دارای آب وهوای گرم و مرطوب و مناطق شمالی و شرقی این جزیره گرم و خشک است. آب وهوای نواحی مرکزی سریلانکا که کوهستانی است معتدل می ‌باشد. سریلانکا همچنین در معرض وزش دو نوع باد موسمی قرار دارد که نتیجه وزش چنین باد هایی اعتدال هوا و ریزش باران است

واژه سریلانکا در زبان سانسکریت به معنای "جزیره باشکوه" است. در ادبیات برهمنی نام این کشور به نام "لانکا"و در یونان و رم باستان به نام "تاپ روبان"و تاجران و دریانوردان نیز این کشور را "سیلان" و اعراب این جزیره را سراندیب یا "سراندیبیتی" می ‌نامیدند. پرتغالی‌ ها نیز برای این کشور نام زیلان را انتخاب کردند ‪ را برگزیدند. سرانجام این کشور در سال ۱۹۷۲میلادی به سریلانکا تغییر نام یافت

امروزه کلمبو نیز مانند پایتخت بسیاری از کشورهای در حال توسعه ی دیگر به سرعت دستخوش تغییر قرار گرفته است. به طوری که گویی به یکباره آسمان خراش ها به جای ساختمان های قدیمی سبز شده اند. اما در برخی قسمت ها هنوز سیمای قدیمی شهر حفظ شده است.

ساختمان های به جا مانده از دوران استعمار و برج ساعت صد ساله ی شهر که توسط بریتانیای کبیر ساخته شده است، هنوز هم در فضای شهر به چشم می خورند.

یکی از اماکن دیدنی کلمبو "پتاه بازار" نام دارد. اینجا، محلی است که در آن هم می توان به خرید پرداخت و هم از دیدن جاذبه هایی مانند معبد هندو، معبد بودا، خانه های اشرافی، موزه ی کلمبو، سالن کنفرانس بین المللی "باندارانایک"، ساختمان جدید پارلمان در "سری جایاوارداناپور" و مرکز هنرهای فولکلور لذت برد. 

بازار پتا در شهر کلمبو در منطقه ی پتا واقع شده است. ورودی این بازار یک بنای تاریخی بلند در مرکز میدان قرار گرفته که به برج ساعت خان مشهور است. این برج توسط خانواده ی "فرامجی بهیکاجی خان"  ساخته شد، که اهل بمبئی و از تاجران معروف و مالک شرکت کلمبو اویل میلز بودند.

تالار قدیمی شهر و موزه که توسط مسلمان سرشناسی به نام "اراسی ماریکار واپچی ماریکار" ساخته شد، در محل دروازه های کایمان قرار دارد. این دروازه ها به این دلیل کایمان نامیده می شوند که هلندی ها برای جلوگیری از فرار برده ها در دریاچه ی بیرا کروکودیل نگه می داشتند. امروز از طبقه ی اول این ساختمان به عنوان دفتر پست و از طبقه دوم آن به عنوان موزه استفاده می شود. بیرون ساختمان نیز مجموعه ای از موتورهای بخار قدیمی به نمایش گذاشته شده است. بیشتر تجار اینجا مسلمان هستند و در رسته ی طلا و جواهرات مشغول داد و ستد می باشند.

در این منطقه ساختمان مسجد جامی الفر یا مسجد قرمز که در سال 1909 ساخته شده است، به راحتی قابل تشخیص است.

این موزه، در اصل خانه ی فرماندار هلندی " توماس ون رهای" بوده است و ساخت آن به قرن 17 بازمی گردد. این ساختمان برای اهداف گوناگونی در طی سال ها مورد استفاده قرار می گرفت. در سال 1696 به مدرسه ی کاتولیک ها و در سال 1796 به بیمارستان نظامی بریتانیایی ها تبدیل گشت. زمانی هم  از آن به عنوان دفتر پست، پرورشگاه و دفتر پلیس استفاده می شد..

این عمارت استعماری در سال 1977 با حمایت مالی هلند، بازسازی شد. در نهایت در سال 1982 به موزه ی آثار هلندی مربوط به دوران پادشاهی کاندیان تبدیل گشت.

باغ سرسبزی این موزه ی قدیمی را احاطه کرده است که شامل چند سنگ مقبره ی جالب می باشد.

گردشگرانی که به کلمبو می آیند حتماً باید این موزه را در فهرست گشت های خود جای دهند.

برخی از آثار آن با لاک لاک پشت ها تزئین شده اند. اسناد و پرتره های تاریخی بسیاری نیز به جامانده از دوران استعماری هلند در این موزه به معرض نمایش گذاشته شده است.

در داخل موزه نمونه هایی از آثار باستانی قدیمی هلندی، سکه ها، ظروف، سرامیک و انواع سلاح را مشاهده می کنید.

آدرس: کلمبو، پتا، خیابان پرینس، شماره ی 95

زمان کاری: سه شنبه تا شنبه 9 صبح تا 5 بعداز ظهر

ورودی: کودک: 300 روپیه، بزرگسال:1500 روپیه

کندی آخرین پایتخت پادشاهان سریلانکاست که امروزه جزء میراث جهانی آن به حساب می آید. نام کندی برگرفته از شکوه و عظمت این شهر است. بسیاری از افسانه ها، رسوم محلی و سنت ها در این شهر تا به امروز زنده نگه داشته شده اند. در این شهر می توانید از رانندگی در اطراف دریاچه ی کندی، که توسط سری ویکراما، آخرین پادشاه سینهالا، در سال 1806 ساخته شده است، لذت ببرید. حتماً از شهر کندی، بازار آن، مراکز هنری و نمایشگاه های صنایع دستی و موزه ی جواهرات آن دیدن کنید. بعداز ظهرها بهترین زمان برای بازدید از معبدی است که دندان بودا در آن نگهداری می شود. نمایش های نمادین و رقص محلی نیز از دیگر برنامه های جالب و سرگرم کننده ای است که می توانید در پایان روز خود، از آن ها لذت ببرید.

بیش از 2000 سال است که ادویه یکی از مرسوم ترین کالاهای تجاری سریلانکا به شمار می آید. شهر کندی آب و هوا و اقلیم بسیار مناسبی برای رویش گونه های مختلف ادویجات مانند فلفل، جوز، میخک، دارجین و هل دارد. در اینجا شما می توانید از بزرگ ترین باغ های تولید ادویه ی صادراتی جهان، دیدن کنید. فقط باید مراقب لباس های خود باشید، چرا که ممکن است در اثر گیر کردن به بوته ها یا شاخه ی درختان، پاره شوند. شما می توانید ادویجات مورد نیاز خود را از این باغ به صورت مستقیم تهیه کنید. راهنمای شما همزمان با گشتی که در این باغ خواهید داشت انواع گیاهان و درختان ادویه را با میوه، دانه و شیره نشان داده و توضیحات لازم را به شما خواهد داد.

در این باغ با درختان تنومندی مواجه خواهید شد که با ارتفاع بیش از 25 فوت، سر به فلک کشیده اند. این درختان که بومی اقلیم استوایی هستند، در سن 21 سالگی میوه می دهند. در این باغ گونه ی نادری از خانواده ی گیاهان ادویه نیز رشد می کند که پس از زعفران، دومین ادویه ی گران جهان به شمار می آید. وانیل که گیاهی است مخصوص نواحی مرطوب، به وفور در این باغ به چشم می خورد. غلاف های درخت وانیل را پس از برداشت، خشک کرده و پودر می کنند.

در بدو ورود، در کنار زیبایی های این باغ سرسبز، عطر انواع گیاهان ادویه توجه گردشگران را به خود جلب می کند.  

این مرکز در روستای پیناوالا، 13 کیلومتری شمال غرب شهرستان کاگل، در منطقه ی ساباراگاموا واقع شده است. پیناوالا از لحاظ داشتن بزرگ ترین مرکز نگه داری از فیل های آسیا، شهرت جهانی دارد. این مرکز در سال 1975 آغاز به کار کرده و طبق آخرین آمارگیری در سال 2011 دارای 88 رأس فیل می باشد. در این مرکز از بچه فیل های یتیم و فیل های آسیب دیده در محیطی حفاظت شده نگهداری می شود. 48 نفر مسئولیت مراقبت از فیل ها را بر عهده دارند. در طول روز فیل های ماده به همراه بچه ها در منطقه ای مجزا به وسعت چند هکتار، آزادانه به گشت و گذار می پردازند. آن ها هر روز برای خوردن آب و آبتنی، دوبار مسیر 5 کیلومتری را تا رودخانه طی می کنند. از فیل های نر بالغ نیز برای انجام کارهای سبک، مانند حمل غذا، استفاده می شود. فیل های نر معمولاً زنجیر شده و جدا نگهداری می شوند. برای شیر دادن به بچه فیل هایی که در پیناوا به دنیا می آیند از شیشه شیر استفاده نمی شود، اما گاهی اوقات به خاطر توریست هایی که از این مرکز بازدید می کنند، این کار انجام می شود.

معبد باشکوه دالادا مالیگاوا، که به معبد دندان بودا معروف است، در جزیره ی کندی قرار گرفته است. به هنگام صبح و عصر، آواز طبل مراسم راهبان این معبد در سرتاسر کوهستان طنین انداز می شود. معبد دالادا مالیگاوا در حدود دویست و پنجاه سال قدمت دارد. این معبد در نیمه ی دوم قرن هجده ساخته شده است. بخش اصلی در معماری آن، برج هشت ضلعی است که به نوعی نقش محراب معبد را داشته و محلی است برای نگهداری مقدسات آیین بودا. در نزدیکی این معبد گنبدی قرار دارد که به گنبد سیلان بودایی معروف است.

شهرت معبد دالادا مالیگاوا به خاطر وجود یادگار بسیار مقدسی از بوداست که در اینجا نگهداری می شود. این یاد بود مقدس همان دندان بوداست که در سال 371 به سیلان آورده شد. قبل از آن، دندان بودا به مدت چند قرن در هند نگهداری شده بود. 

بنتوتا در محدوده ی شمالی استان های جنوبی، در محل تلاقی رودخانه ی بنتوتا با دریا و در فاصله ی 62 کیلومتری کلمبو قرار گرفته است. این منطقه در نواحی جنوبی واقع در دهانه ی رودخانه ی بنتوتا، با داشتن سواحل چشم نواز شنی پوشیده از درختان نخل تنومند، سریلانکا را به یکی از اولین قطب های گردشگری در جهان تبدیل کرده است. امروزه بنتوتا به یکی از بهترین مقصدها برای گذراندن تعطیلات تبدیل شده است. این منطقه با در اختیار داشتن انواع هتل ها، پاسخگوی سلیقه های گوناگون مسافران و گردشگران بوده و در کنار آن امکانات تفریحی لازم برای بسیاری از ورزش های آبی را فراهم آورده است.

این باغ با مناظر بی عیب و نقص و شگفت انگیز خود، در زمینی به مساحت 3 – 2 هکتار، در 8 کیلومتری بنتوتا واقع شده است. باغ بریف که در سال 1929 تأسیس شد، دارای باغچه های بسیار زیبا و مسحورکننده ای به سبک باغ های ژاپنی و چمن زار هایی به سبک دوران استعماری می باشد. اینجا زمانی محل زندگی بویس باوا، معمار مشهور، بوده است. بسیاری از کارهای او و هنرمندان سریلانکایی دیگر و همچنین هنرمندان خارجی در این باغ به نمایش در آمده است

جزیره ی دارچین یکی از جاذبه های پرطرفداری می باشد که در نزدیکی بنتوتا واقع شده است. کشت دارچین در این جزیره از سال های دور، توسط یک خانواده آغاز شد که برای نسل های متوالی ادامه یافت. در این جزیره شما با روند تولید دارچین جهت مصارف مختلف آشنا خواهید شد. همچنین توصیه می شود حتماً زمانی را به گشت و گذار در محدوده ی این جزیره اختصاص دهید.

در طول گشت چند ساعته بر روی رودخانه ی بنتوتا، سومین رود بزرگ سریلانکا، می توانید از معبد بودایی 800 ساله ی واناواسالا دیدن کنید. در حال حاضر در این رودخانه به ندرت کروکودیل یافت می شود، اما پرندگان دریایی به وفور وجود دارند.

بنتوتا به هیج وجه شبیه به مقاصد توریستی دیگر نیست! سواحل این منطقه تلفیقی از شن های بکر طلایی و شکوه و عظمت اقیانوس هند می باشد. جدا از سواحل خیره کننده، شما می توانید از انجام تفریحات و ورزش های آبی جذاب در سواحل این منطقه نیز لذت ببرید. 

ملک لونوگانگا در بنتوتا با نمایی روستایی توسط معمار مشهور سریلانکایی، جفری باوا، طراحی شده است. اینجا با داشتن گونه های نادر گیاهان و مناظر زیبا، برای دوستداران طبیعت حقیقتاً خوش آیند خواهد بود. درب این باغ هر روز از ساعت 9 صبح تا 5 بعداز ظهر به روی بازدید کنندگان باز می باشد. برای بازدید از این مکان مبلغی به عنوان ورودی گرفته خواهد شد. همچنین در صورت نیاز می توانید درخواست راهنما نمایید. 

سواحل جزیره ی سریلانکا آشیانه ای است برای گونه های مختلفی از لاک پشت های دریایی. در سال 1981، انجمن حفاظت از حیات وحش سریلانکا به منظور حفاظت گونه های لاک پشت دریایی از خطر انقراض، مرکز پرورش لاک پشت کاسگودا را تأسیس کرد. این مرکز در ازای پرداخت پول تخم لاک پشت هایی را که ماهیگیران از ساحل جمع آوری می کردند را از آن ها خریداری می کرد. بازدید کنندگان این مرکز می توانند از محفظه های پر آبی که در آن ها بچه لاک پشت ها نگهداری می شوند دیدن کنند. در این مرکز از لاک پشت ها از سن 2 تا 4 سالگی نگهداری می شود. سپس آن ها را در ساحل رها می کنند تا به محل زندگی طبیعی خود بازگردند و چرخه ی زندگی خود را ادامه دهند.  

در سواحل سریلانکا 5 گونه از لاک پشت های آبی شناسایی شده اند که همگی آن ها را می توان در مزارع پرورش لاک پشت یافت. لاک پشت های دریایی ساکنین 190 میلیون ساله ی اقیانوس ها هستند که از میان گونه های متنوع آن ها امروزه تنها هشت گونه ی زنده باقی مانده است. در سواحل جزیره ی سریلانکا آشیانه ی انواع لاک پشت های دریایی مانند لاک پشت گرین، اولیو ریدلی، لیتربک، لاگرهد و هاوکسبیل به چشم می خورد.

بروولا مکان مناسبی برای استراحت در ساحل  و آشنا شدن با جریان زندگی در یک شهر ماهیگیری است . ورزش های آبی فعال مانند جت اسکی، قایق سواری و پاراسیلینگ را می توان در نزدیکی مناطق آلوتگاما و بنتوتا انجام داد.

درحالی که بروولا برای شنا، موج سواری و غواصی بسیار مناسب است، در نزدیکی آلوتگاما و بنتوتا هم می توان به ورزش هایی مانند جت اسکی، موج سواری، پاراسیلینگ یا ریورسافاری در رودخانه و تالاب ها پرداخت.

در بازارهای محلی منطقه ی بروولا می توانید صنایع دستی و در بنتوتا، هدایا و سوغاتی خریداری کنید.

مسجد ابرار یادبودی از حضور مسلمانان در سریلانکا است که نماد روابط دوستانه ی مسلمانان با مردم بروولا می باشد. مسلمانان در سریلانکا بر این باورند که این مسجد، اولین مسجدی است که توسط مسلمانان در سال 920 بعد از میلاد مسیح ساخته شده است. بنابر اطلاعات کتاب ساناهار که توسط وانساندم نوشته شده است، نام بروولا از کلمه ی بی رووالا گرفته شده است که به معنای کشیدن بادبان می باشد و مسلمانان عرب که با کشتی به این خلیج وارد شدند آن را به کار می بردند. وجود تالابی در مقابل این مسجد به زیبایی آن افزوده است. مسجد ابرار که به طور منظم مورد بازسازی قرار می گیرد، تاریخچه ی حضور مسلمانان در سریلانکا محسوب می شود.

مرکز مدیتیشن پانچاکاپادووا در بروولا، جواهری نهفته در بروولاست که جنگلی انبوه اطراف آن را فراگرفته است. معبدی زیبا در جزیره وجود دارد که چشم اندازهایی تماشایی از اقیانوس از آن دیده می شود. همچنین منطقه ی "کوتی" که شب ها برای انجام مراسم پوجا در آن فانوس روشن می کنند، در اینجا واقع است.

مسجد تاریخی نوچیمله در برووالا در سال 880 بعد از میلاد ساخته شد. بعدها این مسجد توسط بریتانیایی ها بازسازی و به مسلمانان این منطقه اهدا شد. مسجد نوچیمله در ساحل و در بالای صخره ای تنها، به ارتفاع 30 متر به همراه باغ هایی با چشم اندازی بی نظیر واقع شده است.  

کندویهارایا یک معبد قدیمی است  که ساخت آن به سال 1734 باز می گردد. جاذبه ی اصلی در این ناحیه مجسمه ی غول پیکر و با شکوه بودا است. همچنین بازارهای رنگارنگ گل، بدلیجات، سبد و تنقلات نیز در اطراف این معبد وجود دارند. چگونه به آنجا برویم: کندویهاره در مرز بروولا و آلوتگاما قرار دارد. هنگامی که از کلمبو می آیید، به محض اینکه از پل عبور می کنید، به جاده ی سمت چپ بروید، با طی مسافت یک کیلومتر در طول جاده به این معبد می رسید.

رودخانه‌ی مادو یکی از منابع با ارزش طبیعی سریلانکا است. یکی از ویژگی‌های این رودخانه‌ وجود جنگل‌های مانگرو (یکی از آخرین بازمانده‌های این نوع گیاهان در سریلانکا) است که پناهگاهی برای تعداد بسیاری از پرندگان، حیوانات و گیاهان آبزی این منطقه است. این رودخانه در 70 کیلومتری جنوب کلمبو قرار گرفته و دومین پیکره‌ی آبی درسراسر سریلانکاست. طول این رودخانه 915 هکتار بوده و منزلگاه گونه‌های گیاهی و جانوری گوناگونی است. تعداد 64 جزیره در میان این رودخانه قرار دارد. بر روی یکی از این جزیره‌ها معبد بودایی قدیمی قرار گرفته که در آن می‌توان از کتاب 150 ساله‌ای که از برگ نخل خرما درست شده است بازدید نمود. تنها حرفه‌ی مردمانی که در روی این جزیره‌ها زندگی می‌کنند کشت دارچین و ماهی‌گیری است. اگر شب هنگام به گشت بر روی این رودخانه بروید می‌توانید ماهی‌گیرانی را ببینید که بر روی قایق‌های کوچک خود فانوس روشن کرده‌اند تا حلزون‌های صدف‌‌دار را به طرف تور‌های ماهی‌گیری خود بکشند. با سوار شدن بر قایق‌های موتوری مدرن، می‌توان بر روی این رودخانه سفر کرده و از جنگل‌های مانگرو، پرندگان آبزی زیبا،جانوران گوناگون از جمله میمون‌، میگو، خرچنگ، بزمجه آبی و کروکودیل دیدن نمود