سانتارکانجلو دی روماگنا در استان ریمینی

سانتارکانجلو دی روماگنا در استان ریمینی، منطقه امیلیا رومانیا قرار دارد. این شهر در شمال ایتالیا قرار گرفته و در فاصله حدود ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی ریمینی واقع شده که ویژگی‌های خاص خود را حفظ کرده و ارتباط قوی با گذشته و سنت‌های خود دارد . منطقه اطراف سانتارکانجلو دی روماگنا به تنوع طبیعی و فرهنگی برجسته‌ای مشهور است. آنچه که این منطقه را منحصر به فرد می‌سازد، ارتباط نزدیک آن با سواحل زیبای دریای آدریاتیک و همچنین نزدیکی به شهرهای تاریخی دیگر مانند ریمینی، سن مارینو و بولونیا است. با توجه به موقعیت جغرافیایی خود، سانتارکانجلو دی روماگنا یک مقصد گردشگری محبوب برای بازدیدکنندگانی است که علاقه‌مند به تاریخ، فرهنگ و طبیعت این منطقه هستند. مرکز قدیمی شهر یک مکان پرجنب و جوش است با خانه‌های زیبا و برجسته، رستوران‌ها و کافه های شیک، کوچه‌های باریک که به میدان‌های کوچکی منتهی می‌شوند و همیشه فعالیتی در آنجا انجام می‌شود. اتمسفر این شهر مانند یک روستای بزرگ است که زندگی در آن همچنان با ریتم و هویت خودش را حفظ کرده است.

سانتارکانجلو دی روماگنا از نظر تاریخی نیز دارای اهمیت است. شهر به آنتونیو وینچنتزو گانگانلی مشهور است که در سانتارکانجلو متولد شده و در سال ۱۷۶۹ با نام کلمنت چهاردهم (۱۷۰۵-۱۷۷۴) به عنوان پاپ انتخاب شد. به افتخار او، بنای تریومفال (۱۷۷۲-۱۷۷۷) به طراحی معمار کوسیمو مورلی ساخته شد. در مقابل بنای تریومفال، ساختمان شهرداری قرار دارد که در میانه قرن نوزدهم بر اساس طرح‌های جووانی بندتینی ساخته شده است. این آثار معماری مشهور شهر به تاریخ و فرهنگ غنی آن ارتباط دارند و جزو جاذبه‌های دیدنی منطقه محسوب می‌شوند.

دروازه ورودی به روستای قرون وسطایی است و قسمتی از دیوارهای دومین شهری است که توسط کارلو مالاتستا در اواخر قرن چهاردهم ساخته شد. این دیوارها بعدها توسط نوه او، سیگیسموندو پاندولفو، در سال 1447 تقویت شد.

این ساختمان در قرن هفدهم ساخته شده و در ابتدا برای استفاده به عنوان یک مسکن خصوصی طراحی شده بود، سپس به خیریه واگذار شد؛ تا  اول قرن بیستم، مونته دی پیتا انجمنی بود که به کمک نیازمندان می‌پرداخت. اتاق‌ها با طرح‌های معماری شیک و ساده‌ای طراحی شده‌اند و در حال حاضر برای برگزاری رویدادهای فرهنگی استفاده می‌شوند.

موزه انواع متنوعی از اشیاء را جمع‌آوری می‌کند که گذشته اجتماعی و مذهبی شهر را از پیش‌ از تاریخ تا قرن نوزدهم به تصویر می‌کشند. از جمله مهم‌ترین قطعات در آن می‌توان به تابلوی چندقسمتی ژاکوبلو دی بونومو (1385) و تزئینات مذهبی گران‌قیمتی که متعلق به پاپ کلمنت چهاردهم بود، اشاره کرد. این گنجینه در محیط شگفت‌انگیز پالازوسنچی (قرن هفدهم-هجدهم) قرار دارد.

این کلیسا که بین سال‌های 1744 و 1758 توسط معمار جیووان فرانچسکو بونامیچی از ساخته شده است که دارای آثار هنری ارزشمندی است. از جمله این آثار می‌توان به ارگ چوبی گائتانو کالیدو (1779) در بالای درب ورودی، تابلوی نقاشی شده در سال 1635 توسط گویدو کاگناچی (سانتارکانجلو 1601 - وین 1663) که مربوط به سنت جوزف، سنت الیگیوس و عیسی است در بخش ترانسپت کلیسا، در سمت راست، یک نشان صلیب از مدرسه ریمینی در قرن چهاردهم قرار دارد.. در انتهای کلیسا، در سمت چپ، یک مقبره (1821) قرار دارد که جسد مقدس سیمونه بالاکی (درگذشته در سال 1319) را نگهداری می‌کند.

قلعه بر پایه آثار باقی‌مانده قبلی ساخته شده است و شامل برج دفاعی (1386) و یک ساختار با سه سنگر چند ضلعی است که توسط سیگیسموندو پاندولفو مالاتستا در سال 1447 به اتمام رسیده است، طبق نوشته‌های کنار ورودی اصلی. در داخل، یک حیاط زیبا با یک مخزن قرون وسطایی و سه سالن با مبلمان کلیسای قرون هفدهم از کلیسای سنت روموالدو وجود دارد.

در انتهای قرن هجدهم، در کنار دیوارههای شهر ساخته شده است به عنوان میدانی برای بازی قدیمی توپ "پالونه آل براچیاله" و در حال حاضر برای بازی "تامبورلو" استفاده می‌شود.

در این میدان زیبا، صومعه‌ی سانت کاترینا و باربارا (قرن شانزدهم) همراه با کلیسا (ساخته شده در سال 1738)، پالازو چنچی (قرن هفدهم-هجدهم)، برج زنگ "کامپانونه" (ساخته شده در سال 1893) و ورودی به یکی از پنج غار بزرگ  است  که خصوصی است اما میتوانید از آن بازدید کنید. 

کلیسا، به سبک بیزانسی، که به قرن ششم/هفتم برمی‌گردد. در محلی ساخته شده است که روستای اصلی، پاگوس آچروولانوس، بنا شده است؛ آچروولانوس به معنای "توده‌های بلوک آجر" است که در کوره‌های این منطقه در دوران رومی ساخته می‌شدند.